Recessie?! Laat het volk toch meer auto’s kopen en vooral veel koekjes in het bad eten!

“At moments of great stress, the bourgeoisie was sometimes able to employ codes of personality in public as a tool to dominate workers in revolt. This transpired through a new agency: the politician who had become a believable, moving public performer, a personality of authority who could impose on his working-class audience that discipline of silence which the bourgeois audience normally imposed on itself in the domain of Art. The result was the temporary, but often fatal, suspension by workers of their own demands.”

Richard Sennett (1986:224): The Fall of Public Man

De recente oproep van VVD-premier Mark Rutte om meer auto’s te kopen, doet onweerstaanbaar denken aan die beruchte uitroep van koningin Marie Antoinette. Toen haar werd verteld dat het volk opstandig werd omdat het geen brood meer had, riep ze uit: Maar laat die brave lieden dan koekjes en gebakjes eten!

Natuurlijk is Ruttes oproep bedoeld voor die VVD-stemmers die al twee of meer auto’s bezitten (Bernard Wientjes is met badkuipen rijk geworden), maar dat begrijpt lang niet iedereen meteen. In deze tijd kan zeker een VVD’er zo’n uitroep uitkrijten zonder meteen als ernstig gesjeesde komiek te worden afgevoerd naar een geprivatiseerd dolhuis.
Onthutsender dan deze kreet van meneer Mark Rutte vind ik echter dat er geen reactie op volgde van de zogenaamde ‘linkse’ partijen.
Niets, niente, nada over bijvoorbeeld onze eindige fossiele brandstoffen en metalen (waar die auto’s nog steeds overwegend op rijden en van worden gemaakt), over nog meer asfalt en verkeersopstoppingen, over atmosfeervervuiling, of over ons lachwekkend geprivatiseerde openbare vervoer dat autistisch met zichzelf concurreert om ten opzichte van elkaar, dus onderling, “de goedkoopste” te zijn. Je zou zeggen: inkoppertjes te over.
Helemaal niets. In plaats daarvan staan de voorpagina’s van onze kranten vol met wansmakelijke berichten en pseudo-analyses over de (on-)fatsoenlijke wijze waarop de concurrentie aandacht besteedt aan het overlijden en de aanstaande begrafenis van een lid van het koninklijk huis.

We zijn van een drama-democratie verder geatrofieerd naar een kolder-en-klucht-kermis zonder dat we het zelf doorhebben. Misschien geven we er ook geen serieuze zier om, want iets ertegen doen blijkt steeds onmogelijker. Dan kun je er ook maar het beste van maken: een opperclown aanstellen over al die hooggesalarieerde potsierlijke paljassen daar onder die Haagse kaasstolp, en doen alsof je oprecht applaudisseert voor de nuffige narrenwijsheid die ze met bakken over ons plegen uit te storten.

“De wijzen moeten het monopolie van de geldmarkt verwerven: daarboven verheven door hun levenswijze en doelen, en koersbepalend voor de rijkdom- : het is absoluut nodig dat de hoogste intelligentie de koers van de rijkdom bepaalt.”

Friedrich Nietzsche (1992: [344]): Herwaardering van alle waarden

“Much has already been written, and much more will be, about the complex relationship between the British people’s ‘structures of feeling’ and the media’s coverage of Diana’s death. ( )
There can, however, be little doubt that the impact of the event on the United Kingdom would have been very different had it not been for the manner in which it was defined by the media from the outset as a national crisis.”

Brian MacNair (1998:49): The Sociology of Journalism

Literatuur:

Brian McNair (1998): The Sociology of Journalism / London, New York, etc.: Arnold – Hodder / ISBN 0-340-70615-5

Friedrich Nietzsche (1992/1940): Herwaardering van alle waarden (vertaling van Umwertung aller Werte) / Amsterdam, Meppel: Boom – vertaler: Thomas Graftdijk / ISBN 90-5352-351-0

Richard Sennett (1986/1977): The Fall of Public Man / London, New York, etc.: Penguin / ISBN 978-0-14-100757-1

 

(16 aug. 2013)